(: اطلاعات عمومی :)

اینجا بخش مرکزی پیان در شهرستان ایذه واقع در استان خوزستان است. مردم این منطقه عموما از قوم بختیاری هستند و با گویش مشترک لری. اینجا قایق ها مدام در حال رفت و آمدند ودر ایام تعطیل این رفت وآمدها چند برابر میشود. شاید برای کسی که اولین بار است به این منطقه سفر می کند و برای اولین بار است ،این پرسش پیش آید که این همه مسافر در این منطقه دورافتاده و زیبا به کجا می روند. ساده ترین راه دسترسی به روستا عبور از در یاچه است .دریاچه ای که از قدیم الایام وجود داشته اما احداث سد شهید عباس پور در این حوالی باعث گسترش آن گردیده و روستا را به شبه جزیره ای زیبا تبدیل کرده است. برای رسیدن به روستا راه دیگری هم هست راهی سنگ لاخ و پر نشیب که ساعت ها رانندگی در جاده ای کوهستانی را می خواهد . مسافران برای رسیدن باید به قایق هایی سوار شوند که اغلب مالکان آن مردم محلی هستند.هر قایق در حال رفت و آمد معمولا 60 الی 65 دفعه در مسیر دریاچه رفت و آمد میکند. در بین روستاهای منطقه پیان شهرستان ایذه روستای کارتا بیشترین حجم مسافر و گردشگر را دارد. اصلی ترین شغل مردمان این روستا دامداری و دامپروری است که شغل نیاکان مردمان این روستا است. جنگل های کم تراکم بلوط در ایران فقط در کوهستان زاگرس دیده می شود آن هم بخش هایی از زاگرس ،در زاگرس مرکزی و جنوبی. وسعت این جنگل ها و چمن های حاشیه آن تصویری منحصر به فرد به این منطقه بخشیده – منطقه ای بکر با طبیعتی دست نخورده و بسیار زیبا و خالص در بهار. روستای کارتا ،روستایی کوچک با 170 خانوار است وحدود 900 نفر جمعیت .عموم مردم روستا از سادات موسوی هستند و بسیاری از آنها با هم خویشاوندند. خانه ها عموما از سنگ و گل ساخته می شوند بسیار ساده و ابتدایی . بنا کردن یک خانه شاید بک یا دو روز طول می کشد .در میان خانه های سنگ چین روستایی دو گنبد به چشم می خورد بنایی که معماری ساده اش با سایر بناها ی ده متفاوت است . اینجا بقعه امامزاده ابراهیم مرتضی ابن عبدالله و فرزندان ایشان امامزاده شرف الدین است که در این روستا وجود دارد و اهالی این روستا بسیار معتقد هستند به سلطان ابراهیم و نقل هایی بسیار از زبانشان می توان شنید.

روستای ماماتین روستای گردشگری است که در 36 کیلومتری شمال شرق رامهرمز قرار گرفته است. مهندسین انگلیسی که دنبال کشف نفت بودند در این روستا شروع به احداث حوض آتشنشانی , کارگاه ،میادین ورزشی , اطاق کنفرانس، ،برج دیده بانی و ساختمن نمایی برای استراحت خود و دیگر کارشناسان ساختند. ساختار هندی ساختمان سازی مهندسان که از مصالح گچ کوره و سنگ بوده با ساختمان سازی بومیان منطقه تفاوت زیادی داشت ,طوری که سقف بام خانه‌ها بطور قوسی و با لوله‌های قطور نفت می‌باشد که هنوز مردم منطقه از این ساختمان‌ها استفاده می‌کنند. نخستین چاه اکتشافی نفت خاورمیانه توسط انگلیسی‌ها در ناحیه ماماتی حفر گردید که عملیات آن متوقف شد. در این روستا چند حلقه چاه نفت پلمب شده و حوض جهت ذخیره آب وجود دارد. روستای ماماتین مجموعه ای از آثار و بناها و ابزار باقی مانده از انگلیسی‌ها در دوره اکتشاف نفت است. این روستا شامل خانه,کلیسا، اصطبل، سایت اداری و … است که برخی نیمه مخروب و برخی با تغییر فضای درونی به محل سکونت روستاییان محلی تبدیل شده است. این روستا دارای جاذبه هایی مثل تشکوه و چشمه‌های قیر می‌باشد.

روستای شیلاندر (چیلاندر) در ۶۴ کیلومتری شهر زنجان واقع شده است . این روستا یکی از زیباترین روستاهای استان زنجان است و پس از گذر از روستای تهم و روستای علی آباد قرار گرفته و از روستاهای با معماری پلکانی می‌باشد.
جاده منتهی به این روستا جاده زنجان – طارم (زنجان – تهم) است که بعد از گذر از سد زیبای تهم و روستای تهم توسط یک جاده فرعی خاکی به این روستا می‌رسد .
معماری این روستا شبیه ماسوله است که به شکل حیرت آوری در بافت کوهستانی قرار گرفته است . وجود آبشارهای فراوان ، به زیبایی این روستا افزوده است و طبیعت بکر و شاداب منطقه نیز چشم هر بیننده ای را به خود خیره می‌کند .
اهالی روستا چند سالی است که روستا را تخلیه کرده و تقریبا این روستای زیبا با معماری پلکانی خالی از سکنه می‌باشد. بازگشت اهالی روستا و آغاز فعالیت‌های اجتماعی از عوامل مهم تاثیر گذار در جذب گردشگر در این منطقه و باعث بازگشت روستائیان به روستا می‌باشد.
روستای شیلاندر با دارا بودن طبیعت بکر یکی از بهترین مناطق کوهستانی برای طبیعت گردی به شمار می‌آید.
شیلاندر به گونه ای است که هم طبیعت گردان ماهر از آن به خوبی یاد میکنند و هم افرادی که فقط برای سیاحت به این روستا می‌آیند.اگر قصد سفر دارید شیلاندر را در صدر فهرست خود قرار دهید.

اسکولک نام محلی کنار راه قزوین و رشت ، میان تاریک رود و سفیدکتله روستای اسکولک در بخش بلوکات شهرستان رودبار قرار دارد . این منطقه دارای جنگل ، رودخانه و طبیعت بكر است كه بویژه در بهار و تابستان جذابیت های ویژه ای دارد و می تواند چشم نوازی از طبیعت بکر و زیبایی های این سرزمین را فراروی هر بیننده ای قرار دهد و نظر بسیاری از گردشگران و توریست ها را به خود جلب كند.

امامزاده برهان یا شاه رشید درحدفاصل بین دوروستای هیر وویار قرار دارد.
تعدادی از معلمان زبر دست با سرپرستی و تجارب اداره میراث فرهنگی در بلند ترین قله نزدیک روستا موسوم به شاه رشید ،مشغول مرمت بنای تاریخی و مذهبی امامزاده برهان معروف به شاه رشید هستند که در ۵ کیلومتری شمال غربی روستا واقع گردید به طوری که میانگین دمای آن ۸ درجه از هوای اطراف روستا خنک تر است.اگر با اندکی کنجکاوی بر روی بام بنای آن قرار بگیریم می توانیم بیش از نیمی از طبیعت زیبا و بکر منطقه ،اعم از روستا ها،مناظر دیدنی ،مزارع،مراتع و باغستانهای آن را زیر پای خود به تماشا بنشینیم .

دارالسرور، روستایی از توابع بخش مرکزی شهرستان آبیک دهستان کوهپایه شرقی استان قزوین ایران است. این روستا در دهستان کوهپایه شرقی قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ۱۳۸۵، جمعیت آن ۱۶۹ نفر (۴۵خانوار) بوده‌ است.این روستا با مرکز استان 30 کیلومتر فاصله داشته و برای رسیدن به این روستا باید از محور قزوین آبیک استفاده کرد.اکثریت مردم این کشاورز بوده و تعداد اندکی از خانوارهای آن به دامداری مشغول می باشند.محصولات عمده کشاورزی این روستا گندم و جو می باشد.و عمده محصولات باغی این روستا گردو بادام نگور و گیلاس می باشد.اسم قدیمی و اصیل این روستا دار کوره بوده که به مرور زمان به دارالسرور تغییر اسم می دهد.گویش این مردم تاتی باشد و دارای آیین ها و رسوم اصیل تاتی ایرانی می باشند.

روستای مِرگ که به اشتباه «مَرگ» نیز تلفظ می‌شود، از جمله اولین روستاهای بخش الموت قزوین است و در مسیر قزوین – معلم کلایه قرار دارد
این روستا در نزدیکی گردنه قسطین لار که در اکثر ایام سال پوشیده از گیاهان و مه سنگین است، واقع شده است.

ارتفاعات این روستا به دره الموت و رودخانه زیباى شاهرود مشرف است و با رفتن به بالاترین نقطه روستا تمام دره الموت در یک چشم انداز زیبا نمایان می‌شود.

قلعه‌هاى باستانى متعدد در این منطقه از جمله جاذبه‌هاى گردشگرى روستای مرگ به شمار می‌آیند. شرق این روستا «رودبار الموت» و غرب آن «رودبار شهرستان» نام دارد. قلعه الموت در شرق و قلعه «لمبه‌سر» در رودبار غربی قرار دارد.

روستاى مرگ مملو از باغ‌هاى میوه و بیدهاى بلند است که وزش نسیم دایمى در میان مه، تجسم یک تصویر رویایى از روستاهاى نقاشى شده بر بوم نقاشان بزرگ را تداعى مى‌کند.

عقاب، کرکس و انواع شاهین‌ها، پلنگ، سیاهگوش، خرس و انواع دیگر حیوانات وحشى که زیستگاه آنها قسمت‌هاى غربى البرز است در اطراف روستای مرگ وجود دارند.

در فاصله 5 کیلومتری روستا به طرف دره الموت چشمه‌ زلال و پرآبی وجود دارد که اطراف آن همیشه مملو از گردشگرانی است که به این منطقه سفر می‌کنند.

فشک روستایی است در دهستان رودبار شهرستان در بخش رودبار شهرستان از شهرستان قزوین در استان قزوین. جمعیت روستا بر اساس سرشماری سال ۱۳۸۵ ،۳۷۲نفر اعلام شده است.این روستا به دلیل داشتن هوای نسبتا سرد و مطلوب،جاذبه های گردشگری و توریستی،محصولات ارگانیک و طبیعی و به خصوص مردم خوب و دلنشین و مهمان نواز هواره با حضور گرم و مداوم گردشگر مواجه می باشد.

روستای بزرگ چوزه در بخش ضیاء آباد شهرستان تاکستان در استان قزوین قرار دارد. این روستا در حدود 1500 نفر جمعیت دارد . و با روستاهای گنبدک، بوزندان، قره قورتان و چهل چشمه همسایه است .برای رسیدن به چوزه باید از مسیر قزوین – تاکستان – همدان استفاده کرد و پس از پشت سر گذاشتن شهر خرم دشت و روستاهای صادق آباد ، قلعه شهداء و گنبدک به چوزه رسید. این روستا محصور در میان باغات انگور ، گردو و دیم زارع های زر خیز قرار دارد. نام گذاری این روستا به دلیل نفوذ انگلیسی ها و انتخاب کلمه چویز (choose) در زمان حضور انگلیسی ها به این نام گفته شده و همچنین به دلیل فراوانی گردو در این روستا کلمه جوز عربی که برای گردو گفته می شود به این نام خوانده می شود. اطراف این روستا باغات زیادی از انگور وجود دارد که بیشتر این انگور مرغوب به کشمش تبدیل شده و به خارج روستا صادر می شود. اکثر مردمان این روستا از طریق کشاورزی امرار معاش می کنند. بخش کوچکی نیز به امور دامداری مشغول می باشند.

لیقوان یکی از روستاهای استان آذربایجان شرقی است که در دهستان میدان‌چای بخش مرکزی شهرستان تبریز واقع شده‌است. جمعیت این روستا در سرشماری عمومی نفوس و مسکن سال ۱۳۸۵ خورشیدی، ۵٬۳۵۰ نفر برآورد شده‌است. پنیر و سفال‌گری این روستا معروف است. این روستا پیشتر لیوان و لوان هم نامیده می‌شد. مردم این روستا تا حدود ۱۰۰ سال پیش به زبان آذری کهن سخن می‌گفتند از دروازه تهران ـ تبریز خارج شوید و چیزی بیش از 30 کیلومتر از سمت جنوب تبریز مسافت طی کنید. ر این مسیر شما از دو روستای بسیار زیبا و با طراوت «هروی» و «بیروق»، عبور می‌کنید که هر کدام از دور دست نمای یک تابلوی خوش آب و رنگ نقاشی را دارد که در قاب چشمانتان جای می‌گیرد. باور کنید هر کدام از این روستاها خود وسوسه‌ای هستند برای ماندن و دیدن، اما قرار و میعادگاه ما لیقوان است پس با خیالی شاعرانه پیش می‌رویم. لیقوان تنها نام یک روستا یا برند یک کالا نیست؛ لیقوان بخشی از فرهنگ و تمدن ایران است که تاریخی تابناک پشت سر خود نهان دارد. چنان که گفته و نوشته‌اند این روستا یکی از کهن‌ترین آبادی‌های آذربایجان شرقی است که قدمت آثار مکشوفه آن به دوران پس از میلاد و اوایل اسلام بازمی‌گردد. لهجه آنها نیز جای پژوهش‌های زبان شناختی بسیار دارد البته این را هم اضافه کنم که نام لیقوان چند بار تغییر یافته است. لیقوان تنها نام یک روستا یا برند یک کالا نیست؛ لیقوان بخشی از فرهنگ و تمدن ایران است که تاریخی تابناک پشت سر خود نهان دارد. چنان که گفته و نوشته‌اند این روستا یکی از کهن‌ترین آبادی‌های آذربایجان شرقی است که قدمت آثار مکشوفه آن به دوران پس از میلاد و اوایل اسلام بازمی‌گردد. • لهجه آنها نیز جای پژوهش‌های زبان شناختی بسیار دارد البته این را هم اضافه کنم که نام لیقوان چند بار تغییر یافته است. تاریخ : دره لیقوان به روایت تصویر لیقوان با تمام کوچکی اش، نام بزرگی است. روستایی که اگرچه همیشه با پنیرهای قالبی ایرانی تداعی می شود، اما اگر به عنوان یک گردشگر وارد آن شوید جاذبه های بیشتری را می بینید که تمام ذهنیت تان را از این روستا، تغییر می دهد! طبیعت زیبای لیقوان آنقدر غافلگیر کننده است که ممکن است مجبور شوید هر چند دقیقه یک بار به خودتان یادآوری کنید که خواب نمی بینید و اینجا گوشه ای از خاک سرزمین خودتان است! برای دیدن لیقوان باید به آذربایجان شرقی سفر کنید و در 36 کیلومتری جنوب تبریز این روستا را ببینید که در کنار رودخانه مهران رود و کوه های سر به فلک کشیده سهند جا خوش کرده است. جاده ارتباطی لیقوان- تبریز از مسیر «دروازه تهران» شهر تبریز شروع می شود و بعد از گذر از شهر باسمنج و روستاه های هروی (هربی) بیروق (بره) به روستای لیقوان می رسد. یادتان باشد که دره لیقوان بین تمام دره های استان آذربایجان شرقی تنها جایی است كه امكان ارائه خدمات و پذیرایی از مسافران را دارد لیقوان یکی از روستاهای استان آذربایجان شرقی است که در دهستان میدان‌چای بخش مرکزی شهرستان تبریز واقع شده‌است. جمعیت این روستا در سرشماری عمومی نفوس و مسکن سال ۱۳۸۵ خورشیدی، ۵٬۳۵۰ نفر برآورد شده‌است. پنیر و سفال‌گری این روستا معروف است. این روستا پیشتر لیوان و لوان هم نامیده می‌شد. مردم این روستا تا حدود ۱۰۰ سال پیش به زبان آذری کهن سخن می‌گفتند